در سالی که گذشت، جامعه حقوقی ایران مفاخر گرانبهایی را از دست داد که فقدان دکتر سیدمحمد هاشمی و دکتر محمدجعفر جعفری لنگرودی در زمستان سخت ۱۴۰۱ غبار حسرت و اندوه بر چهره فرهیختگان این سرزمین نشاند. در کنار این بزرگان، افرادی همچون عبدالله انوار، سید ابوالفضل شهاب رضوی، مجید دقت، غلامعلی ریاحی، شاپور منوچهری، سید نصرالله صدرالحفاظی، نصرت امیرزاده خیابانی، دکتر محمدعلی اسلامی ندوشن، از جمله دانشمندان حقوقی و زحمتکشان حرفه وکالت بودند که در سال ۱۴۰۱ دست از تورّق کتاب حیات شسته و دار فانی را وداع گفتند. به همین بهانه، تحریریه عدلنامه خلاصه‌ای از زندگی دکتر سید محمد هاشمی و دکتر محمدجعفر جعفری لنگرودی را یادآوری می کند.
از شمار دو چشم یک تن کم
وز شمار خرد هزاران بیش
دکتر سید محمد هاشمی زاده ۱۳۲۰، پیشکسوت و استاد بلامنازع حقوق عمومی و مولف آثار مرجع در این حوزه، فارغ التحصیل کارشناسی حقوق از دانشگاه تهران و دارنده مدرک دکتری از دانشگاه سوربن فرانسه، در ۲۱ بهمن ماه ۱۴۰۱، چهره در نقاب خاک کشید. وی در طول عمر پر ثمر خویش در سمت های علمی واجرایی محوله خوش درخشید و به عنوان مشاور رئیس جمهور نیز انتخاب گردید. این استاد تمام دانشگاه شهید بهشتی با نگارش آثاری چون حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران و حقوق بشر و آزادی های اساسی، به حق “پدر علم حقوق عمومی ایران” لقب گرفته است.
مرگ چنین خواجه نه کاریست خرد
محمد جعفر جعفری لنگرودی، حقوقدان، پژوهشگر و نویسنده چیره دست متولد ۱۳۰۲، همزمان با مطالعه حقوق در دانشگاه تهران، در فقه و اصول نیز به درجه اجتهاد رسید. وی پس از کسب درجه دکتری از دانشکده حقوق دانشگاه تهران و عضویت در هیات علمی این دانشگاه، مدتی نیز بر کرسی ریاست این دانشکده تکیه زد. مقام شامخ علمی وی در فقه، فلسفه و حقوق وی را سرآمد زمانه خویش نمود. دایره المعارف عمومی حقوق، ترمینولوژی حقوق و بسیاری دیگر از آثار ارزشمند وی، زینت کتابخانه پژوهشگران حقوق است. وی در ۸ اسفند ۱۴۰۱ در انگلستان پس از سال ها مطالعه و نگارش، عالم پژوهش را ترک گفت و راهی دیار باقی گردید.
تجلیل و نکوداشت معمرین عالم حقوق در دوران حیاتشان نه تنها برزگداشت شخصیت علمی آنان، که احترام به مقام شامخ اخلاق، مناعت طبع و آزاد اندیشی است. اسطوره هایی که حاصل عمر پر ثمرشان تلاش در راه حق، عدالت و تحقق حاکمیت قانون است.
یادشان گرامی
